Wellicht weet niet iedereen het maar voor de energiesector heb ik met veel plezier in de telecom-markt gewerkt vanaf 1993 tot 2002 voor hoofdzakelijk twee operatoren, zijnde Telecom Finland (nu beter bekend als Telia Sonera) en Belgacom. Nooit in eigen land trouwens, maar steeds in andere landen waar nieuwe netwerken en operatoren uit de grond gestampt werden. Deze dynamische tijd stond bol van de mogelijkheden en er waren geen limieten aan de groei. In '94-'95 verkondigden wij al dat gemakkelijk de helft van de bevolking een mobiel zou hebben en verdachten velen in de Benelux mij van overmachtig wodkagebruik met mijn Finse vrienden.
Nu in 2011 is de marktpenetratie van mobiele diensten vlot over de 100% van de bevolking gegaan en kloppen velen zich voor deze prestatie op de borst. De waarheid dient wel enigszins te zeggen dat het vooral ondanks dezelfde operatoren is die ondanks alle innovaties maar blijven hangen in hun tikmachine. Spraak is vandaag nog steeds goed voor de bulk van de inkomsten en vooral winsten. De hoogheidwaanzin van eind '99 begin 2000 zorgde ervoor dat de sector vele jaren in een coma is geraakt (lees de bekende UMTS-veilingen die op drie maanden tijd meer dan 100 miljard euro uit de sector haalden, geld dat verdween bij de verschillende overheden en binnen de twee tot drie jaar tot gevolg had dat er honderdduizenden banen sneuvelden daar iedereen kreunde onder de schulden).
De politiek heeft er zo indirect voor gezorgd dat we al vele jaren teveel betalen voor ons mobiel gesprek daar de operatoren deze inkomsten hard nodig hadden om niet failliet te gaan (behalve Belgacom die niet heeft meegedaan aan de UMTS-veiling-gekte waren alle operatoren aan het infuus). Geen een politieke instantie heeft over de jaren heen zich vragen gesteld over de hoogte van de tarieven. Alleen heeft Europa de laatste twee jaren iets gedaan aan de overmatig dure internationale mobiele tarieven. De roaming (ook wel rip off) kosten die worden aangerekend zijn zo ontransparant dat niemand er lang een goed zicht op had.
Verder dient men toch te weten dat het bouwen van een mobiel net gemakkelijk driemaal goedkoper is dan het bouwen van een vast net en ons tarief dus eigenlijk veel goedkoper dan het vaste tarief zou moeten zijn. In 2001 heb ik nog een voorstel gedaan voor een vast tarief per maand waar je zoveel mocht mee bellen als je wou. Negen jaar heeft het geduurd voor de eerste operator ermee begonnen (lees Base voor de zakelijke markt). De marges blijven nog steeds zeer hoog voor een dienst en zijn totaal niet kostengebaseerd. International bellen kost de operatoren minder dan 1 cent per minuut waar je ook naar belt in de wereld.
Voor dataverkeer is de vraagprijs wellicht iets eerlijker en worden de operator ingehaald door het succes. U moet weten dat dataverkeer vele malen meer capaciteit eet dan spraakverkeer (of sms) met als voordeel dat het niet in zogenaamde real time dient te gebeuren. Ook hier ziet men ongelofelijke verschillen van land tot land, ook hier mag ik weer vergelijken daar ik zowel een zakelijk Belgisch als Nederlands abonnement heb en goed kan vergelijken, sommige diensten zijn gewoon 50% goedkoper bij Nederlandse operatoren wat toch enigszins opvallend is.
Het grote succes van mobiel is te danken aan een paar visionaire ingenieurs die eind jaren tachtig een Europese standaard ontwikkeld hebben (GSM wat staat voor Group Speciale Mobile en niet voor Global System for Mobile Communications). Vervolgens hebben de Scandinavische bedrijven met Ericsson en Nokia voorop gezorgd voor de techniek en de standaarden om overal dezelfde netwerken uit te rollen. Zij zijn het die voor dit gigantische succes gezorgd hebben en natuurlijk de allerbelangrijkste factor van succes de gebruiker, de klant die de technologie omarmd heeft ondanks het oerwoud van tarieven, ondanks de hoge tarieven en ondanks de bij aanvang slechte kwaliteit van de dienstverlening.
Oh ja, mijn excuses voor het nalaten van enig energienieuws maar moest toch even stilstaan bij het succes van GSM in de wereld.