De op het eerste zicht betere verstandhouding tussen de Creg en de nieuwe staatssecretaris van energie dhr. Wathelet lijkt snel dezelfde weg op te gaan als met dhr. Magnette. De Creg verwijst de conclusies van het tussentijdse rapport van de administratie Energie over de kernuitstap naar de maan.
Geen mooi zicht als verschillende overheidsadministraties (of in ieder geval allemaal betaald met geld van de burgers) mekaar publiekelijk gaan afschieten. Voor dhr. Wathelet een complicatie daar hij naar alle waarschijnlijkheid in zijn uitrustingsplan had opgenomen dat de oudste drie kerncentrales zeker nog tien jaar dienden open te blijven. De Creg zegt eigenlijk het tegendeel en pleit voor een herbevestiging van de voorziene sluiting met mogelijk klein uitstel van 1 tot 2 jaar om zo eindelijk zekerheid te geven aan nieuwe investeerders die projecten dan wellicht wel gaan uitvoeren.
Voor beide is te pleiten, als men de opbrengsten van de verlenging van de drie oudste kerncentrales volledig apart houdt en aanwendt voor ondersteuning van nieuwe productie en andere delen van de energiewaardeketen, dan kan dit de investeringen een stimulans geven. Het sluiten van de drie oudste kerncentrales kan dan weer dat duwtje in de rug geven voor de diverse projecten die op stapel staan.
Het is te hopen dat het al lang aangekondigde uitrustingsplan voor de komende twintig jaar zijn onderbouwing bij specialisten is gaan halen met veel operationele ervaring. Hoe ze trouwens een vooruitblik gaan geven met enige onderbouwing blijft de vraag daar vandaag veel mogelijke investeerders de kat uit de boom kijken en het nog maar de vraag is of deze nog gaan bewegen. Een uitrustingsplan met duidelijke investeringskaders kan toch alleen maar tot stand komen met de bedrijven die dit ook effectief gaan doen? Wellicht heeft de regering met enkele belangrijke spelers samen gezeten om dit zo te voeren maar hierover twijfel ik toch.
Dat het uitrustingsplan veel meer moet zijn dan een opsomming van wat er in de toekomst moet gebouwd worden om ons inmiddels stokoud productiepark te gaan vervangen bewijst ook de aandacht die nodig is om onze inter-connecties te versterken en te vergroten aan onze grenzen. Hier communiceert trouwens Jacques Vandermeiren, nieuwe CEO van Elia, ook over en hij stelt terecht dat hier een van de zwaartepunten voor de komende tien jaar naar toe gaat.
Ook hier speelt de overheid een belangrijke rol om aan de bevolking duidelijk te maken dat we niet alleen de lusten kunnen hebben, maar ook de lasten als er bijvoorbeeld hoogspanningsleidingen bij moeten komen.
Eerst en vooral zouden we rechtstreekse hoogspanningleidingen moeten hebben met onze Duitse buren voor een capaciteit die minstens gelijk is aan deze van onze Nederlandse buren (3.000MW als ik mij niet vergis, wel niet allemaal beschikbaar). Een verbinding met Engeland zoals gemeld wordt door Elia kan zeker geen kwaad maar deze lijkt me wel secundair aan deze met Duitsland. Het uitbouwen van een stopcontact op zee voor al onze windmolenparken op zee is zeker ook een belangrijke opdracht die mede door de overheid dient gedragen te worden.
Dat de Creg dezer dagen hard van leer trekt, is volkomen terecht en het feit dat twee van haar directeuren binnenkort op pensioen gaan helpt om hierover volkomen duidelijk te zijn. Het is te hopen dat hun vervangers minstens dezelfde onafhankelijk en kwaliteit zullen hebben.