Deze week kwam het Internationaal Energie Agentschap met zijn jaarlijks rapport en de relatie met mijn artikel over CO2 is zeker relevant want het nieuws is slecht, barslecht. Fatih Birol (een van de topmensen) gaat in het 650 pagina's tellende rapport nu uit van een temperatuursstijging van zes graden. De algemeen aanvaardbare maximumstijging van 2 graden om de klimaatverandering in de hand te kunnen houden staat hiermee in schril contrast. Wat het juist zal worden weet niemand, maar de delta tussen beiden is te groot. Zes graden wil niet zeggen dat de temperatuur overal stijgt met zes graden, er kunnen zelfs gebieden zijn waar de temperatuur zelfs licht daalt, maar het betekent enerzijds dat hele gebieden onleefbaar gaan worden wegens tekort aan water en wegvallen van landbouw en andere gebieden gewoon verdwijnen onder water. Alle ijs van de Noordpool, maar vooral ook Groenland zal smelten met een zeespiegel stijging van 7 tot 9 meter tot gevolg. Er zijn al voldoende voorbeelden gegeven van wat dit betekent, maar voor Nederland is het gewoon over en out (lees meer dan de helft van het land) en ook delen van Vlaanderen zullen verdwijnen.
Wanneer is de grote vraag, maar zeker in de tweede helft van deze eeuw, dus onze kinderen gaan de volle impact hiervan mogen meemaken. Dat bijvoorbeeld de Nederlandse minister van Economie Dhr. Verhagen zegt dat Nederland het best goed doet getuigt van een complete wereldvreemdheid en ontkenning (struisvogelpolitiek). Vergeleken met de zogenaamde crisis van nu (die vooral tussen de oren zit, er dient gewoon krachtdadig beleid geïntroduceerd te worden), is deze potentiële crisis in het vooruitzicht van het klimaat een duizendmaal krachtigere uitdaging.
Onmogelijk om te anticiperen op deze echte bedreiging? Helemaal niet, wij kunnen dit oplossen, maar de politieke en maatschappelijke wil dient hiervoor aanwezig te zijn. Er is geen een uitdaging groter dan deze, maar met onze technische kennis is veel al voorradig en direct inzetbaar. Voor de politici dringt zich een belasting op die op het verbruik belast en niet op bezit. Zelfs voor bijvoorbeeld de luchtvaartindustrie kan dit werken, hoe meer men vliegt hoe meer men betaalt (geen air miles, maar air tax <span style="font-family: Wingdings; font-size: 11pt">J) of schaf in Nederland de BPM af (in België de BIV) en hef een taks op het gebruik, het is de enige manier om te ontmoedigen of om voldoende middelen te verzamelen om echt focus te krijgen op onze energiehuishouding. Het is ook een faire manier van belasten, want zo dragen de sterkste schouders de zwaarste lasten.