Deze week is in Parijs champagne gedronken op het huwelijk tussen deze twee grote bedrijven.  Deze zeer lange verlovingspartij heeft toch geleid naar de vorming van een van de grootste energiebedrijven van de wereld.  Samen met EDF heeft de Franse staat met de vorming van Gaz de Franze/Suez nu twee bedrijven in de top tien in de wereld van energiebedrijven.  De indirecte renationalisering van Suez is hiermee een feit daar de Franse staat ongeveer 40% aandeelhouder is in dit bedrijf en dus de referentie aandeelhouder.  Daar zowel EDF als Suez/Gaz de France nu dezelfde referentie aandeelhouder hebben zal dit in de eerste plaats in Frankrijk tot minder(lees nog minder) concurrentie leiden.  Het lijkt me logisch dat de Franse staat ervoor zal zorgen dat deze bedrijven elkaar het leven niet zuur gaan maken en er geen aandeelhouderswaarde vernietigd wordt.  De impact van deze fusie op de Franse markt is groter dan deze op de Belgische markt gezien het gewicht van Gaz de France in Frankrijk.  In België heeft de fusie op het eerste gezicht weinig gevolgen daar de positie van Gaz de France wat het gasgedeelte betreft zeer goed past in de Suez/Electrabel activiteiten.  Zeker na de verkoop van Distrigas aan ENI heeft Suez/Electrabel een nieuwe sterke gaspoot nodig.  Dat Gaz de France dit kan en zal invullen is zo goed als zeker.  In een periode van vijf jaar daalt de (gedwongen) afname van Electrabel bij Distrigas van 100 naar 20%.  In deze periode kan het nieuwe fusiebedrijf een Distrigas II bouwen die dus een groot deel van het portfolio kan overnemen van hun vroegere bedrijf Distrigas/Eni. 
Of dit ook zal gebeuren zullen we de komende jaren kunnen waarnemen.  Hiermee zijn alle voorwaarden voor de fusie nog niet voldaan want er woedt nog een strijd om de meerderheid in Fluxys en dit vooral om het belang in de opslagterminal(LNG) in Zeebrugge die voor Suez/Gaz de France van strategisch belang is.  Het huwelijkspaar is nog niet op huwelijksreis gegaan of de ware machtsverhoudingen komen naar boven.  Dat de overheid(via de gemeenten) de meerderheid wilt over Fluxys is ook een eis van Europese Commissie maar hier legt het nieuwe paar zich niet bij neer.  Zij hopen de LNG terminal in een aparte vennootschap te kunnen onderbrengen om de meerderheid te houden in deze activiteit.  Zoniet dreigen zij ermee België te verlaten, lees we bouwen wel een LNG terminal in Frankrijk. Of ze dit dreigement hard maken laat ik in het midden maar de mogelijke bouw van terminal in Frankrijk kan er zo ook wel komen of ze nu de meerderheid houden in Zeebrugge of niet.  De behoefte aan gas de komende dertig jaar groeit nog en ook in Frankrijk zal LNG een van mogelijke gasbronnen worden.  Het argument van Suez/Gaz de France dat als zij weggaan het volume in Zeebrugge zal dalen is veel minder waarschijnlijk en zelfs onwaarschijnlijk.  De gasnoden in de Benelux de komende dertig jaar zijn zelfs nog veel groter dan de huidige capaciteit.  Nederland wordt binnen afzienbare tijd zelf invoerder van gas en zijn er daar dus zelfs groeimogelijkheden naar het noorden toe. Ook Engeland wordt een grote importeur van gas, en er is al een directe pijplijn van België naar Engeland.  Verder is er ook een groeiende vraag naar gas in België.  Er zijn voldoende energiebedrijven die zeer graag capaciteit zouden krijgen op de hub in Zeebrugge dus is het te hopen dat ze inderdaad vertrekken.  Zover zal het echter niet komen want het is nog altijd beter om 40% te hebben van een dergelijk belangrijke hub dan niks.  Erger is dat we het risico lopen dat iemand gaat denken dat ze het ook menen en dat er een risico zou bestaan voor de belangrijke positie van Zeebrugge als hub in West-Europa.  Hopelijk snappen ze dat dergelijke blufpoker vooral gebaseerd is op een vergroot vertrouwen na het lukken van dit huwelijk.