Energie-Blog

André Jurres

Dat de energieleveranciers al sinds het begin van de liberalisering voor zowat alles dienen op te draaien is op zich niks nieuw. Onze energiefactuur is een lange lijst van diverse kosten waarvan de energieleverancier maar een stukje voor zichzelf kan houden. Zonder alles te willen oplijsten wat op uw factuur staat toch een greep: de distributiekosten, de transportkosten (Elia), diverse taksen en heffingen zoals de denuclearisatie-taks, 21% BTW en ga zo maar door.

De zowat laatste nieuwe in de rij is het injectietarief voor zonnepanelenbezitters die spontaan in het leven is geroepen zonder enige behoorlijke verklaring (toch een die onderbouwd werd). Dat de meeste leveranciers nu zeggen: We gaan deze nieuwe heffing niet doorrekenen, is zelfs niet verrassend te noemen want men weet zeer goed dat deze wordt aangevochten door de zonnepanelensector in het belang van haar klanten.

Nadat het injectietarief voor grote centrales, die rechtstreeks op het hoogspanningsnet zijn aangesloten, al juridisch werd afgeschoten en opgeborgen is, is de kans reëel dat hetzelfde gaat gebeuren met dit stukje kunst en vliegwerk. De meer dan 220.000 Vlaamse gezinnen die zich ineens geconfronteerd zien met honderden euro's extra kosten per jaar dreigen het slachtoffer te worden van populisme.

Om u een voorbeeld te geven neem ik mijzelf. In maart 2012 koop ik een dure PV- installatie (een zogenaamde BIPV-installatie op verzoek van de lokale stedenbouwkundige verantwoordelijke) die 20% duurder is dan een PV-installatie die je gewoon op het dak legt. De eerste energie kwam er nog niet uit of men besliste gewoon om een injectietarief te gaan opleggen die in mijn geval een meerkost zal betekenen van ongeveer € 350 per jaar en dit gedurende twintig jaar, zo maar eventjes een extra belasting van € 7000 over twintig jaar.

Mijn vergoeding per opgewekte MWh uur bedraagt € 250(+ de bespaarde energie gezien je zelf elektriciteit opwekt en zo je meter terugdraait) op dat moment en zo zal mijn rendement tussen de 5 á  6 percent liggen, dit wil zeggen voor men met deze extra taks kwam opzetten.

In theorie kan ik mij vinden in het argument dat al deze PV-installaties extra werk met zich meebrengen voor de diverse netwerkbeheerders, maar kom mij niet zeggen dat het over dergelijke bedragen gaat. Als je uitgaat van een gemiddelde installatie van 4 MW op 210.000 gezinnen dan kom je jaarlijks op een extra inkomst van minstens 42 miljoen euro(dit is zonder de zakelijke PV installaties gerekend die het totaal met gemakkelijk een derde verhogen jaarlijks) en dit gedurende maximum twintig jaar (840 miljoen euro extra belastingen!). Dat men echter retroactief dergelijke belasting gaat opleggen hoort niet thuis in een modern overheidsapparaat. Hierover heb ik al eens uitvoerig geschreven dus laten we het nu houden bij de weigering van de meeste leveranciers om dit uit te voeren.

De leveranciers werken met kleine marges en de uitvoering van een dergelijke maatregel jaagt hun wederom op kosten want hun IT-systemen dienen aangepast te worden en dit kost veel geld.

Een andere reden is wellicht dat de leveranciers er van uit gaan dat de kans minstens 50% is dat ook dit injectietarief juridisch geen steek houdt en opgeborgen zal moeten worden. Dat de leveranciers nu worden afgeschilderd als moedwillig is toch wel heel ver van de waarheid.

Als overheid moet je waken over transparante en correctie wet- en regelgeving die ver op voorhand aan iedereen wordt bekend gemaakt. De meer dan 210.000 gezinnen(en duizenden bedrijven) die geïnvesteerd hebben zullen hun idee over deze zaak en hun vertrouwen in een betrouwbare overheid voorlopig opbergen. De rekening hiervoor zal zeker in 2014 gepresenteerd worden.