Energie-Blog

André Jurres

De weg is nog heel lang en elektriciteitsproductie door steenkoolcentrales neemt nog steeds drie vierde van de productiecapaciteit in beslag.  Vorig jaar werd er in de wereld voor 75 GW aan zonnepanelen geplaatst en China nam daar maar liefst 34,2 GW voor hun rekening.   De tweede plaats (op verre afstand) wordt ingenomen door de VS met 13GW en Europa doet daar nog eens de helft af (6,5 GW).

Dat Europa enkele jaren geleden nog het gidsland was qua groei is allang voorbij en de volumes blijven nog steeds afnemen ondanks alle euforische berichten in de media.   Nu lijkt de Chinese groei met zon spectaculair en dat is hij ook, maar als je gaat kijken hoeveel dit vertegenwoordigt in productie dan komen we bij een percentage uit ver na de komma (0,07 GW op een totaal verbruik van 6 GW).   Datzelfde geldt trouwens voor ook windenergie waar geen één ander land het beter doet in groei dan China in het aantal geplaatste windmolens.   De productie is echter zeer marginaal te noemen met 0,24 GW.   Zon en wind zijn dus samen goed voor 0,31 GW maar het getal zal natuurlijk jaar na jaar blijven groeien.

Het feit is echter dat de economische groei veel hoger is dan het equivalent duurzame energie dat er bij komt, waardoor de vraag naar steenkool paradoxaal genoeg toeneemt.   Er zullen steeds nieuwe steenkoolcentrales gebouwd gaan worden, ook al probeert de Chinese regering om twee onverzoenbare met elkaar te laten samensmelten.

Uitgaan van 7% continue economische groei houdt in dat de energievraag evenredig gaat blijven stijgen.  En dit zelfs nog meer daar de welvaart in het land zelf ook toeneemt en de Chinese consument dus fors meer zal gaan consumeren.  Dat China het leider stokje van ons en de Amerikanen snel aan het overnemen is staat buiten kijf, alleen zijn ze wel ziek in hetzelfde bedje.  Hun welvaart is gestoeld op dezelfde als de onze (voor een groot deel) en daar komt bovenop dat de wet van de grote getallen bij hun nog veel meer geldt (er zijn nu eenmaal 1,3 miljard Chinezen die allemaal Westers willen gaan consumeren).

Tot 2020 spendeert China 761 miljard Euro aan de uitbouw van meer groene energie, dit is meer dan de rest van de wereld spendeert aan hetzelfde doel.   Dat de meest duurzame energie nog altijd degene blijft die je niet verbruikt, is hier jammer genoeg niet mee opgenomen.   Dat het klimaat in een steeds sneller tempo haar leger inzet om ons een lesje in nederigheid te leren wordt voor velen duidelijk, alleen is de weg naar verandering moeilijk en door velen niet gewild.

Dat China op termijn vooral minder moet gaan verbruiken is een open deur in trappen alleen zie ik niet in hoe hun centrale regering dat gaat laten rijmen met hun huidige 7% groei.   Verder moet de bevolking de komende 100 jaar drastisch naar aanvaardbare aantallen worden teruggebracht en blijft het debat hierover uit.   Dat deze weg vrij gemakkelijk en natuurlijk zonder pijn veel grotere positieve gevolgen kan hebben op onze milieu impact dan de uitbouw van 100% zon en wind, is volledig buiten de pers gebleven (toch bijna).   En nee ik ben geen doemdenker noch mensenhater, maar ik herhaal gewoon wat Albert Einstein vlak na de Tweede Wereldoorlog al heeft gezegd:   De grootste uitdaging van de mensheid is haar steeds snellere groei (hij zei trouwens het grootste gevaar). Meer dan zeventig jaar later zijn deze woorden relevanter dan ooit.

Het vergt moed om dergelijke taboe thema’s op het wereldforum te durven aansnijden en het is wachten op een draagvlak om dit te kunnen doen.   Natuurlijk staan zaken zoals geloof hier vaak haaks op dit wiskundig gegeven van vermenigvuldiging en de nood om de som te laten afnemen alleen hebben wij een verantwoordelijkheid naar toekomstige generaties die veel verder gaat.

Dichter bij huis blijft de roep om de sluiting van de kerncentrales luiden, alleen is deze weinig realistisch zoals steeds en wat ook opvalt is dat zelfs geen voorstellen gedaan worden hoe we dit gaan doen.   Natuurlijk is de roep om een energiepact/akkoord goed, alleen verwacht ik van onze sector meer dan dit.   Dat geldt trouwens ook voor andere belangenorganisaties die vaak terecht of onterecht het belang van kernenergie voor onze industrie naar voren schuiven, maar vervolgens geen poging doen om aan te geven wat we dan wel moeten gaan doen.

Niemand durft eigenlijk hard op zeggen dat we gewoon geen totaal antwoord hebben vandaag en dat deze fase van “trial and error”  de enige is die we hebben.   Dat het huidig groeimodel voor zon en wind niet voldoende is, bewijzen de wekelijkse cijfers van onze uitstoot van broeikasgassen die weer aan het stijgen zijn.   Eerder heb ik al aangegeven welke de groeicijfers zijn voor zon en wind om alleen nog maar de vraag naar energie te kunnen bijhouden maar eigenlijk is dit de verkeerde vraag of antwoord.

We moeten vooral veel minder energie gaan verbruiken en hiervoor dienen we enerzijds af te stappen van ons huidig economisch model en anderzijds onze soort in bedwang houden zodat er plaats blijft voor andere diersoorten.   China blijft zeker één van de beste kaarten houden (met Afrika) om veel sneller dan Europa of de VS die omslag te kunnen maken.