Energie-Blog

André Jurres

Wellicht heeft u iets anders gezien dan ik maar de eerste werkweek van de nieuwe federale regering in België leek heel hard op de vorige die vooral in het nieuws kwam met communicatie over het inmiddels gekende virus en de onheilsberichten stapelen zich per uur op.

Het risico bestaat dat ook deze nieuwe regering wordt ingehaald door de feiten en al haar aandacht naar de korte termijn gaat richten om toch maar een goede slagkrachtige indruk te maken en haar andere kerntaken even laat voor wat ze zijn.  Dat op zich is te begrijpen en heel menselijk maar het is een beetje triest om te zien dat wanneer het welzijn van de mens in het gedrang komt alle andere problemen lijken te vervagen.

Dat onze vakantie heilig is hebben we deze zomer gezien waar toch maar gezorgd moest worden voor dat zelfde welzijn van de mens want och arme men zou eens een vakantie moeten missen.  Dat mede hierdoor West-Europe weer in een tweede golf zit is blijkbaar geen punt van aandacht want deze golf hebben we dus volledig aan onszelf te wijten.

Beetje wrang dat een land met 1.4 miljard inwoners het virus volledig kan bannen en wij er met ons 11 miljoen individuen zo’n puinhoop van maken.  Er wordt al snel geschermd met onze democratische rechten maar wat heeft dat in godsnaam te maken met een virus dat geen rechten kent.  We zijn tijdelijk in oorlog met een onzichtbare vijand en dat wil dus zeggen dat alle maatregelen die nodig zijn dus ook geoorloofd moet zijn mits natuurlijk een democratische toetsing.

Gezien ik geacht wordt om een industrie nerd te zijn keer ik maar terug naar het onderwerp energie(en klimaat) ook al is deze sector nu even geen probleem.  Nu is het logisch dat het nieuwe kabinet even de tijd neemt om zich in te werken en lijkt het me normaal dat we de eerste drie maanden geen grote mededelingen hoeven te verwachten.  Kom eerst met een visie en zorg dat deze tot enig detail onderbouwd is.

Ondertussen in Vlaanderen onder het motto wat we zelf doen gaat beter, dat ziet men vooral in het beperken van de uitstoot waar de regio werkelijk met het schaamrood op de kaken zijn doelstellingen niet haalt of beter gezegd met een zware onvoldoende.  De laconieke reactie van de regionale minister van energie, “dan moet men maar realistische doelstellingen geven” zegt alles over het ambitie niveau.  Men wil gewoon meer van hetzelfde en vooral de heilige 2% absolute economische groei per jaar.

Dat er in de Antwerpse haven een mega investering komt in de petrochemie is natuurlijk heel positief maar het blijft toch wrang dat men zelfs voor nieuwe investeringen voor projecten die nog gebouwd moeten worden niet eist dat deze klimaat neutraal zijn(lees CO2 negatief) tegen 2050.  Hiervan dient dan wel het bewijs nu geleverd te worden, zo niet dan dienen dergelijke installatie tegen 2050 uit gefaseerd te worden. 

Dit hoeft op zich geen probleem te zijn qua afschrijving maar ieder bedrijf wilt natuurlijk de illusie dat ze eeuwig durend kunnen blijven werken.  Er worden trouwens in de Antwerpse haven wel degelijk goede initiatieven genomen op het vlak van haalbaarheidsstudies op het vlak van CCU, CO2 hergebruiken om nieuwe grondstof mee te maken bijvoorbeeld of als bijproduct, en CCS, CO2 in lege gasvelden injecteren zodat deze niet in de lucht gaat, om ervoor te zorgen dat onze industrie na 2050 wel degelijk nog een toekomst heeft.

Terugkomend op de nieuwe regering hoop ik dat deze de ambitie te heeft om leider te willen worden in een domein in de energietransitie.  Hoe komt het dat men in Zweden, vergelijkbaar van grote met België) wel een strategie heeft kunnen ontwikkelen om een GW batterij fabriek te gaan ontwikkelen zodat Europa zijn eigen koers mee kan bepalen een niet volledig afhankelijk te zijn van fabrieken buiten Europa?

Natuurlijk begon het initiatief vanuit de wil en brein van een individu die terugkwam van de Verenigde Staten maar ook in België en Nederland zijn er dergelijke mogelijkheden.  Wat de Lage landen betreft zou men de handen in elkaar kunnen slaan om bijvoorbeeld de ontbrekende infrastructuur te bouwen voor groene waterstof distributie.  Dan heb ik het niet alleen over de pijpleidingen want daar werken bedrijven als Gasunie en Fluxys al aan maar ook zorgen voor de beschikbaarheid van laadpunten te land en water.  Niet voor de auto’s maar voor al het professioneel transport te land, ter zee en lucht.

De Benelux is en kan het centrum blijven en worden voor waterstof in Europa maar dan moeten we ook durven investeren in de randinfrastructuur en niet alleen productie en opslag.  Onze havens bieden natuurlijk extra troeven om in toekomst ook grote hoeveelheden waterstof te importeren en distribueren naar de rest van Europa maar waarom tegelijkertijd er niet voor zorgen dat al ons professioneel transport tegen 2035-2050 waterstof gebruikt!?  De vraag stellen is ze beantwoorden want het is van moeten.

Vergeleken de uitdaging om energie en klimaat met elkaar te verzoenen is het huidige Corona virus niet meer dan een rimpeling in het water, de storm die nadert heeft de potentie om ons klimaat en dus onze manier van leven voorgoed te veranderen maar dat is zelfs niet het enige. Decennia waren we met onze fossiele verslaving afhankelijk van import en is het nu hard wakker worden want er zijn tienduizenden miljarden Euro’s de lucht in gegaan die beter voor eigen oplossingen waren gebruikt.  Maar er is nog tijd en er zijn nog keuzes, ook voor de nieuwe regering in België om dapper te zijn en een industriële omwenteling te maken op basis van eigen middelen en eigen kracht.