Energie-Blog

André Jurres

Niemand staat stil bij het feit dat deze centrales gewoon niet meer rendabel zijn. En al zeker niet als je ze alleen maar als piekcentrales (lees gebruiken op momenten dat er ineens een tekort ontstaat bijvoorbeeld op een zeer koude dag) gaat inzetten waar ze trouwens totaal niet voor geschikt zijn (het zijn geen moderne gascentrales, maar een is zelfs een oude kolendoos waar men dan hout is gaan in verbranden om het dan biomassa te noemen en het vervolgens een groen label heeft verkregen). Het is dus zeer goed nieuws dat deze centrales sluiten! 
Het opstarten van dergelijk oude en inefficiënte centrales (rendement van bijvoorbeeld oude kolencentrales zit op 36-37% ten opzichte van moderne gascentrale met WKK (warmtekrachtkoppeling) die over de 80% gaan!) is een nachtmerrie qua uitstoot(ook al werden er investeringen gedaan in het schoonmaken van de rookgassen). Vergelijk het een beetje met het starten van onze goede oude dieselauto van 25 jaar oud, de walm die je produceert bij het starten doet de zon verbleken en het wordt beter naarmate de motor op bedrijfstemperatuur komt. Alle partijen beginnen zich nu te bezondigen aan slagzinnen die niet bijdragen tot een duurzaam energiebeleid dat sexy genoeg is om massaal veel investeringen aan te trekken van binnen- en buitenlandse partijen.

Een ander probleem waar blijkbaar licht wordt overgegaan is het geschokt vertrouwen van de bestaande markpartijen zoals Essent, Nuon, Eneco en anderen die in principe bereid kunnen zijn om te investeren in ons land. De eenzijdige oplegging van geplafonneerde prijzen zindert nog na in kamers van deze leveranciers en men mag geloven dat men ook in de directiekamers in het buitenland hierover heeft gesproken. Eén van de leveranciers heeft me gewoon ronduit gezegd dat het niet meer kunnen samenstellen van hun eigen product al hun concurrentievermogen dreigt weg te halen.

Als dit langer gaat duren dan nu is aangekondigd door dhr. Vande Lanotte dan voorspel ik dat er concurrenten de handdoek in de ring gaan werpen waardoor er nog minder concurrentie zal zijn in de leveranciersmarkt. Als men dan (hopelijk) bezig is op het kabinet van dhr. Wathelet met het schrijven van een uitrustingsplan voor de toekomst (lees investeringsplan) dan zal de geestdrift van mogelijke investeerders niet groot zijn.

Ook al begrijp ik dat men denkt (voor een groot deel terecht) dat oud monopolisten als Electrabel en EDF Luminus een deel van het probleem zijn, zijn ze ook een deel van de oplossing. Vertrekkend van hun veel te groot marktaandeel op dit ogenblik (80%+) moet er een markt komen waar niemand meer dan 20% van de markt heeft en/of een centrale. De bedoeling zou zijn dat na het schrijven van een duurzaam investeringsplan (met duurzaam bedoel ik niet alleen groen, maar ook een uitvoerbaar plan met duidelijke mijlpalen zodat het licht ook in de toekomst blijft branden tegen een kost die de aarde kan dragen) een aantal partijen via openbare aanbesteding worden uitgenodigd om in pps (publiek private samenwerking) dit plan uit te voeren.

Dat dit plan over de komende twintig tot dertig jaar tientallen miljarden euro's gaat kosten, zal niemand verwonderen en dat de overheid een begeleidende rol dient te spelen is voor mij ook duidelijk. Het gewoon schrijven en dan hopen dat de privésector het zal oppakken is in België gewoon niet realistisch gezien enerzijds de huidige dominante marktpositie van de twee historische monopolisten Electrabel/GDF/Suez en EDF/Luminus (die trouwens ook nog dezelfde referentie aandeelhouder hebben zijnde de Franse staat) en anderzijds overheidsparticipatie voor een dergelijk groot en lange termijn plan onontbeerlijk lijkt om het plan te kunnen uitvoeren (zowel voor de financiering, maar ook voor maatschappelijk draagvlak, vergunningen en als land je energiehuishouding enigszins mee kunnen sturen).

Dat de verkiezingen van oktober vooral het kortetermijndenken en -handelen stimuleert bij onze politici is geheel begrijpelijk (en menselijk), maar zorgt ervoor dat het energiedossier met alle zonden beladen wordt om zo (gemakkelijk) te kunnen scoren op het gemoed van de mensen (het is zoals de media ieder uur van de dag de beurskoersen staat te verkondigen wetende dat meer dan 99% van de burgers niet handelt in aandelen en dat men bij beleggen vooral naar de lange termijn moet kijken en niet naar een dagkoers, maar slecht nieuws verkoopt nu eenmaal beter).