Afgelopen donderdagavond werd er in Brussel een (deel)akkoord bereikt over de Europese doelstellingen tegen 2030 betreffende reductie CO2-uitstoot, groene energieproductie en energiebesparing. Het bereikte akkoord werd op voorhand al als moeilijk omschreven om zo de verwachtingen minimaal te houden zodat het bereikte als een zege kan gebracht worden.
Op een vlak zijn er bindende afspraken gemaakt en zoals verwacht is het doel om 40% minder CO2 uit te stoten. Nu is dit van de drie doelen de enige die je niet in Europa moest afspreken vermits lucht/CO2 natuurlijk niet stopt aan onze Europese grenzen en vooral onze Chinese/Indische/Amerikaanse vrienden mee in het hetzelfde bad moeten, anders is ons Europese doel een maat voor niks.
Indien men volgend jaar in Parijs er niet in slaagt om mondiaal af te spreken dat de CO2/NOX/methaan-uitstoot (dus niet alleen het vaak gebruikte CO2 want de andere gassen zijn nog vele malen schadelijker voor het milieu) met 40% naar beneden moet tegen 2030, zal Europa zelfs dit doel laten vallen als een hete baksteen. Als excuus kan men dan gewoon richting Oosten en Westen wijzen met als rechtvaardig argument dat we onze industrie en economie toch moeten beschermen tegen de grote boemannen aan de andere kant van de wereld.
Het is frappant dat niemand in de media omschrijft dat het juist belangrijk was om nu een bindend akkoord te bereiken over de groene energieproductie en energiebesparing doelstellingen want deze heb je wel helemaal zelf in de hand en zijn volledig van toepassing binnen onze Europese grenzen. Zoals steeds ga ik uit van de veronderstelling dat onze knapste koppen gisteren samen zaten in Brussel en zij dit ook weten. De rest kunt u er zelf bij denken.
Nu is een deelakkoord beter dan geen akkoord want de top in Parijs volgend jaar heeft een kapstok nodig en misschien is dit net genoeg om toch iets te bereiken in Europa. Waarom heeft men minder ingezet op groene energie van eigen bodem? Eén van de belangrijkste redenen zijn de huidige goedkope prijzen voor olie en gas. Men beseft dat Amerika er zowat op zijn eentje voor zorgt dat de voorspellingen van piekolie opschuiven naar de toekomst of toch in ieder geval de illusie ervan. De Europese landen halen opgelucht adem want goedkope olie houdt de kost van import in de hand en zo ook de handelsbalans. Ook betekent de huidige lage olieprijs meer belastingsinkomsten voor bijvoorbeeld de Belgische overheid vermits de prijsdalingen slechts ten dele worden doorverrekend in uw eindprijs.
Uiteindelijk gaven ook politici gisteren in Brussel toe dat duurzaam belangrijk is zolang het onze economie of de begroting maar niet te veel raakt. Klimaat is nu definitief een politieke optie geworden ( a nice to have) en zo kan men rustig afwachten tot volgend jaar in Parijs. Men vergeet wel dat onze industrie behoefte heeft aan vernieuwing, innovatie en groei en de energiesector kan daar een behoorlijke steen aan bijdragen.
Mijn spreekwoordelijke klomp brak gisteren even toen de Nederlandse minister-president Rutte verklaarde dat Nederland goed bezig is op duurzaam vlak en al heel veel doet. Nederland bengelt op het niveau van Malta en Cyprus als het op de groei van duurzame energie aankomt en zoals eerder omschreven is de sector al een tijdje in coma (dit jaar, zoals reeds vorige keer geschreven, bijvoorbeeld 0 nieuwe biogas- of biomassacentrales in heel Nederland).
Nu moeten we niet alleen naar Nederland kijken om van onze stoel te vallen want de communicatie deze week dat het Belgisch energietekort, en vooral kans op afschakeling, deze winter kan opgelost worden door later te gaan strijken doet mij beseffen dat ik nog veel moet leren van het huishouden. Nooit gedacht dat een strijkbout zo bepalend kon zijn voor ons energiebeleid en men mag gerust zijn dat ik vanaf nu alleen nog zal strijken bij het krieken van de dag (lees: om vijf uur 's morgens).
Ben volledig gerustgesteld nu we onze langetermijnvisie gaan bepalen op het consumentengedrag die - je mag gerust zeggen - bekend staat om zijn enorme discipline als het aankomt op energie-efficiënt te gebruiken. Afgelopen vrijdagmiddag moest u even naar onze nationale luchthaven (Brussel) gaan waar aldaar 35.000 burgers snel het vliegtuig gaan nemen voor een korte vakantie met hun kroost. Schoolplicht of niet: Ryanair vlucht gaat voor ïÂÅ . Maar onze strijkbout gaan we laten staan.
Genoeg gekheid op een stokje en over tot de serieuze zaken. Ik ben benieuwd of de nieuwe federale overheid al begonnen is met de uitnodigingen te versturen voor het schrijven van een langetermijnvisie voor onze energiehuishouding want hierin dienen we onze hoop te vestigen (voor een deel). Iedereen mag mee het bad in en zijn mening zeggen zolang er maar in echte oplossingen gedacht wordt. Wait and see