Zoals steeds staat op de vooruitgang van techniek geen maat en zien we dit ook in de winning van fossiele brandstoffen. Geen techniek is te gek om toch maar de laatste druppel olie, gas of andere fossiele brandstof uit de grond te krijgen. Ook in Nederland doen ze mee aan deze gekte door stoom in de grond te brengen om zo de moeilijk te ontginnen olie naar boven te krijgen. De theorie (en praktijk) is dat zo zware olie (stel u teer voor) lichter wordt gemaakt zodat deze toch naar boven komt.
Het klinkt toch bijna als een daad van wanhoop als je veel energie gaat verbruiken om stoom te maken in de hoop dat je meer energie uit de grond haalt. Dit is trouwens zo'n beetje waar voor alle bronnen voor energie en ja zelfs voor duurzame energie. Onze zoektocht naar energie betekent vandaag eerst energie verbruiken alvorens je kunt terugwinnen. Het maken en vervoeren van windmolens, zonnepanelen en dergelijke kost ook energie. Alleen is het grote verschil dat na productie deze vormen van energie groene elektriciteit produceren en dat kan van fossiele energie niet gezegd worden.
Mijn hart bloedt als ik de foto's zie van de teervelden in Canada waar men olie wint, het lijken wel slagvelden uit de Eerste Wereldoorlog. Kraters, bruine smurrie overal, water en geen sprietje groen. Hoe kan een natie zoiets goedkeuren? Hoe gaan de volgende generaties terugkijken naar ons? In ieder geval is er wellicht iets te leren van de revival van olie en gas? Laat het me gerust even weten op beneman@telenet.be .
Dichter bij huis gaat de saga over het bijna failliete Electrawinds door en heeft de rechter net beslist dat het bedrijf voorlopig geen eigendommen meer mag verkopen. Op zich hoeft zo'n moment van stilstaan niet slecht te zijn om iedereen eens tot bezinning te laten komen. Op zich zal het waarschijnlijk wel averechts werken gezien de partijen die elkaar nu voor het gerecht dagen in hetzelfde bedrijf zitten.
Ook al ging het nieuws nog steeds over dit bedrijf, toch hoop ik dat we stilaan terug naar de orde van de dag gaan want er staan grote uitdagingen voor ons. Vooral in België is het alle hens aan dek, de staatssecretaris Wathelet zet zijn plan om gascentrales (op stand-by) te gaan subsidiëren door en begin januari zal de aanbesteding publiek gemaakt worden. De juridische houdbaarheid wordt nu al in vraag gesteld. Is het een Europese aanbesteding? Mogen partijen die net over de grens gascentrales hebben staan, ook meedoen?
Een interessante vraag waar ik geneigd ben om ja op te zeggen, alleen zullen ze het in Brussel in eerste instantie niet zo zien. Er staan bijvoorbeeld in Nederland ook voldoende gascentrales die beschikbaar zijn en een voor een in de mottenballen gaan. De gascentrale van Eneco/Dong is inmiddels voor de helft ontmanteld en 400 MW zijn, geloof ik, naar Israël gebracht.
Ondanks hun grootte blijken de historische spelers geen oplossingen te hebben voor hun problemen. Nu is het lange termijn denken al een tijd weg bij deze bedrijven want men leeft in een geliberaliseerde markt waar men flexibel moet kunnen inspelen op continue bewegende(en veranderde) marktvoorwaarden. Wellicht dienen we voor sommige delen nauwer samen te werken en investeringen samen te doen in plaats van dat iedereen zijn eigen centrales gaat uitbaten.
Ondanks dat dit haaks zou kunnen staan op de liberalisering is het delen van deze grote risico's noodzakelijk en moet er ook gedacht worden aan efficiëntie. Het teveel aan productie in een aantal landen (Nederland is een goed voorbeeld) is een fenomeen dat al eerder is voorgekomen. (In de Verenigde Staten is men, op een gegeven ogenblik van een tekort, ook ineens teveel gascentrales gaan bouwen die daarna werkeloos en verlieslatend werkten.)
De overheid zou overleg moeten stimuleren tussen alle marktspelers, als het op investeringen aankomt en de bancaire markt, die minder toegankelijk is geworden voor lange termijn leningen verder motiveren dat samen investeren noodzakelijk wordt.