Dat het energiedossier  in het oog van de storm zit hoeft geen verder betoog, de ene stormwind van de hoge energierekening is nog niet gaan liggen of zowat alle politieke partijen rijden al op de volgende storm.

Met de perfecte storm van de oorlog in Oekraïne erbij wordt het effect nog versterkt. Het hoofd koel houden is vooral nodig en hopelijk stoppen velen nu met op de borst kloppen richting Tsaar Poetin om aan echte oplossingen te gaan werken.

Iedereen wilt even aandacht en met ongetwijfeld goede bedoelingen geeft ook iedereen zijn mening, België is even Nederland geworden waar tijdens voetbalkampioenschappen ook steeds 17 miljoen coaches meekijken en oordelen.

Het gekakel is bijna niet meer te volgen en de zenuwachtigheid binnen de federale regering in België neemt toe nu tegen 18 maart definitief moet beslist worden of er nog twee kerncentrales open blijven of niet.

Niemand schijnt stil te staan bij het feit dat die keuze allang gemaakt is, want door het vraagstuk maar lang genoeg achteruit te schuiven is het nu al zo goed als onmogelijk geworden dit anders op te lossen zonder allerlei kunst en vliegwerk.  Europa ziet België komen na zijn goedkeuring te hebben geven op het subsidiesysteem voor nieuwe gascentrales!

De enige strohalm is wellicht nog het geopolitieke tijdstip, nu Tsaar Poetin Oekraïne is binnen gevallengooien de lidstaten en de Europese Commissie de krachttermen over elkaar heen terwijl de import van Russisch gas en aardolie vrolijk door gaat.  De gasbevoorrading kan nog steeds  in Europa in het gedrang komen, want gas blijven importeren van een land wat net een invasie is begonnen ligt moeilijk en lijkt onwaarschijnlijk.

  Met de huidige hoge prijzen voor energie ga je niemand overtuigen om twee kerncentrales langer te laten openhouden.  De stroomprijs wordt nu eenmaal bepaald door de duurste productiecomponent en dat zijn gascentrales zelf (toch qua uitbating zonder investeringen in acht genomen).

Er wordt ook geschermd met de bevoorradingszekerheid en hier is wel iets meer voor te zeggen, maar dan toch beperkt tot het inbouwen van meer garanties mocht er een stroomtekort ontstaan.  Met of zonder de twee kerncentrales zal er nieuwe capaciteit nodig zijn.

De grootindustrie heeft wel serieus reden tot bezorgdheid, want na de plotse stijging van de gas-en elektriciteitsprijzen op de internationale markt sinds augustus vorig jaar leunen ze in België toch vooral op beschikbare en betaalbare stroom.  De top 20 grootverbruikers in België hebben historisch gezien steeds een prijs op maat gekregen die voor stabiliteit en dus voorspelbaarheid zorgde wat de elektriciteitskost betreft.

Men is blijkbaar vergeten waarom de Antwerpse haven zoveel petrochemie de laatste 40 jaar heeft kunnen aantrekken, de bouw in de jaren 70 en 80 van kerncentrales maakte van België een aantrekkelijk land om zich als producent te vestigen in combinatie met zijn haveninfrastructuur.

De top 20 verbruikers van energie in ieder land concurreren nu op wereldschaal en zullen niet twijfelen om andere landen op te zoeken indien de beschikbaarheid van betaalbare energie daar een gegeven is. 

Eén ding is zeker, de energieprijs zal onder druk blijven staan door diverse factoren. Hierbij zomaar enkele oorzaken opgelijst: de nog steeds stijgende vraag naar energie zowel nationaal als internationaal, de CO2 prijs die zal blijven stijgen, de noodzakelijke verduurzaming van fossiele brandstoffen, de noodzakelijke infrastructuurinvesteringen die nodig zijn om competitief te blijven ten opzichte van de buurlanden, en zo verder. Hopelijk getuigt de Belgische regering nu van  ruggengraat en zet zij haar plannen koersvast en dapper door zodat we vanaf nu kunnen  doorgaan met een doordacht beleid dat verder kijkt dan de waan van de dag.