Deze week ben ik even langs de windbeurs/congres gegaan in Brussel en heb daar met enkele sectorgenoten gesproken.  Wat mij opviel was de klaagzang van projectontwikkelaars dat het verkrijgen van toegang tot het netwerk lang duurt en zelfs moeilijk wordt.  Het blijkt dat er op dit ogenblik vele projecten in aanvraag zijn, het verzoek aan de netbeheerders blijkt verre van vlekkeloos te verlopen.  Zelf heb ik vorige week ook het nieuws gekregen dat de aansluiting van een nieuw windmolenpark ineens moeilijk zou worden.  Zes maanden geleden zei dezelfde netbeheerder nog dat dit geen probleem zou zijn.  De lokale netbeheerder moet sowieso navragen bij de hoogspanningsbeheerder Elia of er voldoende capaciteit is als je nieuwe productie gaat bouwen.  Het gaat hier over een park van 10 MW, wat op zich niet groot is.  Blijkbaar zijn er in de regio nog enkele andere nieuwe parken gepland en zou dit reeds problemen geven.  De objectieven om tegen 2020 13% groene stroom productie te hebben in België lopen vandaag al gevaar.  Trouwens de huidige 3% moet ook met een korrel zout genomen worden want daar zit ook bijstook in, meestal zijn dit oude kolencentrales die ook biomassa bijstoken en deze zouden eigenlijk niet mee in aanmerking mogen genomen worden.  Dat er nog honderden kleine installaties de komende tien jaar gaan gebouwd worden is duidelijk, de behoefte aan een aangepast netwerk dat hiermee kan omgaan ook.  Het ontwerpen van een zogenaamd smartgrid dat moeiteloos met decentrale opwek kan omgaan is noodzakelijk.  Hiervoor zal ik contact opnemen de regelgever en de politiek gezien het vandaag al een probleem is.  Ook moet men de procedure aanpakken want die kost nu teveel tijd, een jaar is niks om vergunningen en aansluiting aan te vragen.  Dit zou binnen een termijn van drie maanden moeten rond zijn.  Het beste is een apart "loket" voor dergelijke aanvragen te openen, een "single point of contact" vanuit de wet- en regelgever.