Vorige week bereikten ons enigszins euforische berichten uit Parijs waar de jaarlijkse hoogmis van gasbedrijven (iedereen die in de ganse keten betrokken is met gas) gehouden werd. Dat de sector zichzelf als het alternatief en de oplossing ziet, is op zich te begrijpen want het gaat niet heel goed. Het (tijdelijke) overaanbod op gas geeft een constante druk op de verkoopprijzen (van de groothandelaars in gas) en anderzijds is het aantal gascentrales dat de laatste drie jaar is gesloten gewoon niet meer te tellen.
Doe daar de relatief warme winter bovenop met tot 20 % minder verbruik en de rest laat zich raden. Men kiest voor een verhaal als vlucht vooruit waarin men zich opwerpt als het alternatief voor bijvoorbeeld het vervangen van kerncentrales en kolencentrales. Op zich theoretisch mogelijk, alleen zijn er wel een paar angels aan dergelijke stelling voor bijvoorbeeld ons land.
Het is in ieder geval wel zo dat de timing om een lange termijn afname contract af te spreken goed is, gezien de lage prijzen, alleen wordt voor een land als België de afhankelijkheid van geïmporteerde fossiele brandstof nog groter. De stelling om onze meer dan 40 TWh (kernenergie is in België goed voor meer dan de helft van onze stroom) te vervangen door hoofdzakelijk gas lijkt me een slecht scenario. Onze CO2-uitstoot zou stijgen met vele miljoenen tonnen op een moment dat we zelfs een veel grotere inspanning dienen te gaan leveren om onze uitstoot te reduceren.
Gek dat niemand hierover spreekt, verder rammelt de stelling ook dat gas wordt voorgesteld als uitbundig voorradig met onbeperkte voorraden. Dat een land als Rusland nog veel gas heeft geloof ik wel, maar wilden we onze afhankelijkheid van dergelijke landen juist niet verminderen?
Daar komt ook nog bij dat onze twee grote buurlanden op hetzelfde ogenblik kiezen om op termijn hun kernenergie helemaal, of voor een deel, te vervangen door gascentrales. Voor Duitsland betekent dit grofweg 400 TWh verbruik dat je zou willen opwekken met gas! Doe daar de 25 % reductie van kerncentrales op die Frankrijk wilt bereiken en je mag gerust nog eens 200 TWh verbruik erbij optellen.
Dan hebben we nog niet gesproken over de problematiek van onze voornaamste gasleverancier Nederland die binnen tien jaar gewoon leverancier af is! Het vervangen van het laagcalorisch gas en dus ook alle aansluitingen (tot bij de huishoudens aan toe) mag toch als een titanenwerk gezien worden en betekent dus ook dat we nog meer hoogcalorisch gas dienen te gaan importeren van dezelfde landen waar we juist minder van willen krijgen.
Dat gas onze CO2-objectieven geen goed doet, staat als een paal boven water en we dienen niet te vergeten dat gas wel de schoonste van de fossiele brandstoffen blijft, maar daardoor te kostbaar is om te verbranden in gasmotoren, toch niet continue. Gas gebruiken als basislast productie is gewoon niet logisch want de flexibiliteit van gas laat ons juist toe om deze flexibel in te zetten. Dat gas de komende decennia nodig is als flex (lees: inzetten op momenten dat er niet genoeg wind, opslag en zon is) zal ik niet betwisten, maar dan alleen maar op deze manier.
De elektrificatie van de samenleving (lees: voor ons transport en verwarming) zal de druk op ons verbruik nog doen toenemen, maar dat wilt nog niet zeggen dat een fossiele brandstof de oplossing is.
Het is veel verstandiger om ons geld in eigen land te houden en niet jaarlijks vele miljarden aan rijke oliesjeik landen te sturen of totalitaire regimes en in te zetten op slimme oplossingen om bijvoorbeeld wind en zon veel stabieler te maken. Grootschalige opslag is een van de deeloplossingen die vandaag volledig ontbreken in het toekomstige beleid en dat betekent een grote hypotheek op onze bevoorradingszekerheid. De huidige 10 miljard euro die wij nu al jaarlijks verbranden aan buitenlandse fossiele brandstof zal nog massaal gaan stijgen (50 to 100 %) als we gas gaan kiezen als de primaire oplossing voor de vervanging van onze kerncentrales. Dit geld is hard nodig om te kiezen voor slimme oplossingen die geen extra druk op het klimaat leggen.