Ooit zij iemand: I have a dream en hij begon met een betoog over het verwerven van gelijke rechten voor alle mensen ongeacht ras en afkomst, hij vocht voor zijn eigen achterban die al vele jaren gediscrimineerd werden. Op zich vroeg hij niets speciaals, zelfs allemaal normale en vanzelfsprekende zaken. En toch bleef zijn toespraak hangen, omdat hij op dat ogenblik iedereen een spiegel van zijn geweten voorhing en het beeld oogde niet fraai. Van schaamte moest de meerderheid toegeven dat men verkeerd was geweest, maar dat wil niet zeggen dat de strijd voorbij is. Nog steeds heerst er veel onrecht in de wereld en denken sommigen dat zij beter zijn dan anderen.
Aan de andere kant had je in dezelfde periode president Kennedy die in 1961 zei: Voor het einde van dit decennium wandelt er een man op de maan. Iedereen geloofde in het begin niet dat dit mogelijk was, omdat het nog nooit gedaan was en de technologie zelfs voor een groot deel ontbrak.
Nu zult u zich afvragen of dit een filosofische sessie wordt, maar dat is niet mijn bedoeling. Mijn stelling is dat wat wij voor onze sector nodig hebben niet meer dan normaal is, het streven naar een duurzame energiehuishouding voor onze elektriciteit, warmte en mobiliteit is niet meer dan normaal en zelfs vanuit technologisch oogpunt voor een deel zeer goed haalbaar.
Aan de andere kant is het inderdaad ook zo dat niet alle oplossingen wellicht volledig beschikbaar zijn, maar waar is de ambitie gebleven om toch alvast van start te gaan? Natuurlijk zou je kunnen zeggen dat de vele windmolens en zonnepanelen een start zijn alleen weet ik niet of dit als bewijs kan gezien worden dat we hebben nagedacht over de volledige techniek om tot op de maan te geraken.
De uitdaging om ervoor te zorgen dat de mensheid geen (of verwaarloosbaar) negatieve impact meer heeft op het milieu, klimaat en zichzelf is van dezelfde grootorde vanuit technisch oogpunt als de landing op de maan in 1969, maar zeker niet moeilijker gezien we vandaag over technieken en software beschikken die miljoenen maal sterker en sneller zijn.
Het is zoals het lezen van de krant, natuurlijk is 90% van wat wij lezen slecht nieuws, omdat dat nu eenmaal kranten verkoopt en goed nieuws niet. Onze primaire gevoelens van angst, haat en woede overheersen nog steeds onze manier van kijken naar de dingen. Wat we lezen wordt door ons brein als de algemene waarheid aangenomen en dat deel van de hersenen dat ons extra waakzaam maakt bij gevaarlijke momenten houdt de mythe van slecht nieuws in stand. Zo lijkt het net dat wij vandaag in een gevaarlijke wereld leven gezien de media dit ons iedere dag opnieuw presenteert terwijl we vanuit historisch perspectief gezien we het nog nooit zo goed en veilig hebben gehad.
Ook al is de welvaart in de wereld nog steeds slecht verdeeld toch maken we grote vooruitgang en iedere dag zijn er minder mensen die leven in armoede.
Terugkomend op onze eigen lokale energieproblematiek blijft de waan van de dag nog heersen ook al wordt er wel nagedacht over vraagstukken: wat na het sluiten van de al oude kerncentrales? Dat we op geleende tijd leven is al genoeg bekend, maar dat daardoor de oplossingen al uitgewerkt zijn is verre van zeker.
Er bereiken mij steeds meer signalen dat Vlaanderen op zijn eiland zelf naar definitieve oplossingen wil streven. Een illusie voor wat onze sector betreft al wilt dat niet zeggen dat een lokale strategie wat betreft woningbouw en hoe deze energie efficiënt te maken zeker kan bijdragen aan een duurzamere huishouding. Kijkt men echter naar onze huidige uitstoot en de daar bijhorende luchtvervuiling dan is er een veel grotere omslag nodig die we perfect kunnen inzetten.
Vlaanderen kan natuurlijk ook zijn ondersteuningsbeleid wijzigen om meer duurzame energie uit te bouwen, maar we zien al jaren dat ons certificaten systeem door zijn eiland werking niet houdbaar is. Het gaat zelfs zo ver dat binnen ons kleine landje er een verschillende visie heerst ten noorden en ten zuiden van het land. Voor de uitbouw van een duurzaam elektriciteitsnetwerk en bijbehorende zaken zoals productie en opslag heeft dat geen enkele zin en werkt het zelfs contra productief. De versplintering van middelen en mogelijkheden tussen de twee regio's zorgt ervoor dat wij als land veel minder aantrekkelijk worden om investeringen binnen te halen.
We zien nu ook in de media de eerste bewijzen dat de diverse leveranciers er genoeg van hebben en er nu dringend ingrijpende wijzigingen moeten komen om ze in ons land te houden.
Als zelfs nog kleinere landen zoals Luxemburg durven dromen om het centrum te worden van de handel in grondstoffen uit de ruimte dan dienen we dit alleen maar toe te juichen. Waar is de visie voor de toekomst van ons land dames en heren, politici en in welke richting willen wij gaan?