De toekomst kan er volgens sommige heel anders gaan uitzien in energieland.  Waar we nu nog energie opwekken vanuit enkele grote centrales zullen in de toekomst gezinnen en kleine bedrijven hun energie autonoom kunnen opwekken in hun buurt.  Om tot een betrouwbare energiestroom te komen zal men moeten samenwerken in buurten en/of straten zodat de opwek van de ene de andere aanvult.  Mensen met zonne-energie zullen overdag energie leveren, kleine windmolens zullen dit aanvullen, verder zullen gezinnen en kleine bedrijven micro-wkk's hebben aangevuld met brandstofcellen om de opgewekte energie op te slaan en vrij te geven wanneer nodig.  Deze autonome gemeenschappen zullen slechts onregelmatig externe energie nodig hebben.  Met deze mogelijke evolutie wordt vandaag weinig rekening gehouden met de toekomstige dimensionering van onze centrale energie productie.  Dit is begrijpelijk want bedrijven hanteren historische ervaringen om toekomstige behoeften in kaart te brengen.  Hoe de klassieke energiebedrijven met deze mogelijke trendbreuk moeten omgaan is niet duidelijk.  Sommigen van hun zullen proberen deze tendens af te remmen via hun politieke contacten.  De rol van de regelgever zal heel belangrijk worden in het mogelijk houden van nieuwe ontwikkelingen die soms in conflict zullen zijn met grootschalige investeringen in klassieke productie.  Ook de netwerkbedrijven zullen hun rol opnieuw moeten bekijken daar gesloten gemeenschappen/industrieparken/straten veel minder gebruik zullen maken van het publieke netwerk.  Ook zij zullen pleiten voor hun (on)natuurlijk monopolie voor het transport van elektriciteit en gas.  Verandering zal steeds voor weerstand zorgen van diegene die denken te verliezen.  Het algemeen belang waar zij voor staan verdwijnt snel als hun eigen bestaan in vraag wordt gesteld.  Voor de gemeenten is hier een kans weggelegd om terug een rol te spelen in de energiewaardeketen, met het ter beschikking stellen van de nodige ICT infrastructuur in hun lokale omgeving kunnen zij de gemeenschappen in hun buurt, zakelijk of privé, in staat stellen om energie autonomie te verwezenlijken en zelf terug een actievere rol te gaan spelen in de ontwikkeling van een duurzame samenleving.  Sommige steden zoals Amsterdam denken hier al concreet over na en zullen zeker initiatieven gaan nemen.  De liberalisering van de energiesector in zijn huidige vorm gaat snel bergaf en men ziet al een toekomstige oligopolie van vier tot vijf Europese spelers.  Hoewel ik deze evolutie slecht vindt daar er steeds minder keuze is en minder dynamiek kan de regel/wetgever hier wellicht op in spelen door nieuwe markten te ontwikkelen.  Decentrale productie kan/zal een van die nieuwe modellen zijn waar de grote spelers geen inbreng zouden mogen krijgen.  In combinatie met slimme netwerken kunnen deze twee werelden van centrale en decentrale productie met elkaar bestaan op voorwaarde dat de wetgevers/regelgevers nieuwe markten stimuleren en in bescherming nemen.