Wat is het toch mooi wonen in ons kleine landje, iedere dag komen mensen weer met creatieve ideeën om onze energievoorziening uit het moeras te trekken. Na de doemberichten over het beheerst en gecontroleerd afschakelen van hele delen van het land wanneer nodig, wintertijd als enige land afschaffen, LED-lampjes installeren, nu weer een goede: we gaan onze veertig jaar oude kerncentrales na hun trouwe dienst nog even langer open houden. De gedachte dat men u vraagt om een vliegtuig te nemen dat zowat veertig jaar continu heeft gevlogen (24uur per dag, 7 dagen per week), omdat de andere even op de grond staan wegens onvoorziene storingen, zou u toch niet echt gerust maken.
Daarmee wil ik zeker niet zeggen dat onze kerncentrales onveilig zouden zijn, ook al bewijst de mogelijke sabotage van een van de centrales nu niet direct een betonnen veiligheid. Maar de FANC heeft in zijn communicatie toch direct duidelijk gemaakt dat deze ballon niet zal opgaan. Dat men in de vorige regering beslist heeft dat een kerncentrale tien jaar langer kan openblijven, is het resultaat van overleg en vooral veel geld, 600 miljoen euro om exact te zijn, zegt de uitbater Electrabel nodig te hebben om de centrale veilig tien jaar langer te laten werken. Toch niet direct een peulschil en al zeker geen optie om dit bij veertig jaar oude kerncentrales te voorzien als ze maar enkele jaren langer mogen openblijven.
Men mag er gerust van uitgaan dat de onderhandelaars van onze mogelijk nieuwe Zweedse regering dit ook weten en eigenlijk aansturen op een levensduurverlenging van tien jaar. Het is meer een kwestie van aankleden naar de bevolking toe lijkt me. Ik hoop echt dat dit met voorbedachte rade is (bedoel hiermee dit stukje theater) want het alternatief zou rampzalig zijn (lees: een gebrek aan elementaire kennis of gewoon dom), maar daar geloof ik zelf niet in.
Nu hebben ze enkele jaren geleden in Nederland ook beslist (zonder blozen) om Borssele nog twintig jaar langer open te houden zodat de centrale in totaal zestig jaar zal hebben gewerkt (bouwjaar geloof ik: 1973). Het is wraakroepend om zo weinig visie te zien bij de politiek in het algemeen als het over onze energiehuishouding gaat, maar ja men wint meer zieltjes met spelen organiseren (lees: het uitdelen van snoepjes zoals BTW-verlaging wat de vorige regering heeft gedaan is zo'n goed voorbeeld) dan te communiceren dat we voor een ongelofelijke uitdaging staan die het uiterste gaat vragen van ons economisch samenlevingsmodel.
De boodschap dat de wereld vorig jaar een record hoeveelheid CO2 de lucht heeft in gestoten is zelfs geen nieuws meer of in ieder geval geen gespreksonderwerp meer. Dat was wel even anders toen Al Gore als ons collectief geweten even naar buiten kwam met zijn film The Unconvient Truth, De Ongemakkelijke Waarheid. Iedereen schaarde zich toen bij hem op de foto en onze politici bedachten prachtige CO2-vrije strategieën. De beroemdste Europese slogan kennen we, 20/20/20, en iedere lidstaat schaarde zich volmondig achter dit doel. Maar toen ging Lehman Brothers failliet en het hele kaartenhuisje viel in elkaar. Het klimaatprobleem was ineens geen probleem meer, maar een optie en toen de zogenaamde crisis enkele jaren bleef aanslepen en de begrotingstekorten groter werden viel zelfs de optie weg.
Met ons nationaal energiebeleid is het zo'n beetje hetzelfde, in 2003 is men enthousiast begonnen aan het uitstippelen met een route naar een energiehuishouding voor de 21ste eeuw met het uitfaseren van onze oude kerncentrales, maar de regeringen daarna hebben vooral mijnen geplaatst. Deze nieuwe mijn is waarschijnlijk de nekslag voor het uitbouwen van een nieuwe duurzame energieproductie gezien niemand als investeerder nog geloof zal hechten aan de wetten die hierover gestemd worden. Nu kan het wellicht zijn dat deze mogelijke nieuwe Zweedse coalitie nog niet alles gecommuniceerd heeft en wel degelijk een alternatief ernaast gaat brengen zijnde een lange termijn investeringsvisie voor de komende veertig jaar, maar hiervoor gaan ze, zoals al eerder gezegd, eerst moeten gaan studeren.
Het studiewerk zal gebeuren met zijn allen (lees: we moeten allemaal in hetzelfde bad) en natuurlijk zijn we optimistisch dat een dergelijk groot werk (lees: energiepact) fundamenteel zal bijdragen aan een deel van de oplossing. Hiermee bedoel ik dat zelfs een 100% duurzame energiehuishouding maar een deel van de oplossing is want de kern van onze energiehonger is ons huidig economisch model. Men zal moeten beseffen dat het pad van 2% groei per jaar niet houdbaar is en ieder energiepact ook een belangrijk deel energie- efficiëntie zal inhouden (lees: minder verbruiken). Dat men de resultaten van de Club van Rome erbij neemt bij het maken van een volgend regeerakkoord.