Energie-Blog

André Jurres

Dat groene stroom al vele jaren de duurste oplossing is van alle brandstoffen mag opvallend genoemd worden.  Politici buitelen over elkaar heen met aankondigingen die uw factuur lager zullen maken.  Het blijft echter geneuzel in de marge en de feiten spreken helaas voor zich.

Dat een groen energie alternatief iets duurder is,  zouden  mensen nog kunnen accepteren alleen is een prijs maal vier toch echt teveel van het goede.  Of het nu aardgas of stookolie is:de overheid  blijft fossiele brandstoffen massaal subsidiëren met alle gevolgen van dien.

Het waarom is niet ingewikkeld, onze ganse economie is immers gebouwd op fossiele grondstoffen en een comfortabel goed alternatief vinden is niet eenvoudig.  Een systeemschok is echter onvermijdelijk: deze komt er sowieso aan, of het nu door uitputting van de natuurlijke bronnen is of door moeder aarde zelf die het klimaat als wapen inzet.

Dat we in 2022 voor maar liefst 1000 miljard Euro aan fossiele grondstoffen moeten importeren (en dus betalen) is blijkbaar geen beletsel om gewoon verder te doen.  Herinnert u zich nog het droogleggen van het goedkope Russische gas dat snel vervangen moest worden door vloeibaar aardgas of LNG(Liquid Natural Gas)? De snelheid waarmee Europa destijds handelde en de wijze waarop nationale obstakels uit de weg geruimd werden was behoorlijk ‘on Europees’.  Binnen de negen (9) maanden ontstonden in landen als Duitsland en Nederland mobiele LNG havens met vergunning.  Wat normaal jaren zou duren en onderhevig aan veel weerstand was ineens geen probleem meer want van Europees/nationaal belang.

Onze Amerikaanse vrienden waren  heel blij met de Europese snelheid en de LNG schepen gingen op volle oceaan ineens richting Europa in plaats van Azië.  Dat wij voor het Amerikaanse aardgas wel zo’n vier (4) keer meer betalen dan wat de Amerikanen er zelf voor betalen is blijkbaar geen probleem.  Onder het motto ‘wat de gek er voor wilt betalen’ of komt het vooral door gebrek aan alternatief?

Natuurlijk was destijds snel handelen nodig gezien de noodzaak om ons te kunnen verwarmen, maar wat hebben we daarmee nu echt opgelost?  We zijn immers van de ene afhankelijkheid in een (nog veel duurdere) andere afhankelijkheid gerold en hoe staat het ondertussen met de Green Deal in Europa?  Deze lijkt toch even in de ijskast gezet te worden, om toch maar vooral met fossiel door te kunnen gaan en datmet een industrie die al  jaren gebukt gaat onder de (te) hoge energieprijzen  en steeds sneller stijgende loonkosten (waarvoor  nu  terecht steun dvoor haar competitiviteit op wereldschaal wordt gevraagd.

En toch is er voor Europa maar één route  die bovenaan het wensenlijstje lijkt te pronken en dat is weg van fossiel, mede omdat we   onvoldoende zelf in fossiel kunnen voorzien vanwege beperkt  aanbod en dat onze duur verdiende centen thans massaal naar landen buiten Europa gaan.  De verduurzaming van onze samenleving is gelukkig rooskleuriger, want deze gaat ons naar verwachting veel onafhankelijker maken van twijfelachtige regimes,  uiteindelijk veel geld besparen endaar bovenop tonen we dan de weg voor de rest van de wereld dat het mogelijk is.

Daarom moet iedere investering in de verduurzaming van onze samenleving betaald worden door zijn fossiele tegenhanger, zonder uit het oog te verliezen dat we onze huidige industrie dienen te stutten voor de schokken.  Wel dienen we nog te beslissen waar we sterk in zijn en welke industrie we in Europa minimaal willen houden.  Hoog tijd dus om karakter te tonen en je niet te laten afblaffen door figuren van over de oceaan die dreigen dat Europa (nog) meer fossiele brandstoffen dient te kopen bij hun, anders volgen er importheffingen.  Europa dient beter te weten dan dit en zou beter ingaan op dit soort concepten, waar geen transparante en logische onderbouwing voor is, zelfs niet als ze van een bevriende zakenpartner komt.  Europa, het is de hoogste tijd om  je eigen koers te bepalen en  in je eigen gebied te gaan investeren, als je dan ook nog (bij)koopt bij de buren mag je ten minste verwachten (en kun je onderhandelen) dat men je behandelt als klant.